اگر هنر را يکي از مهمترين عوامل انتقال فرهنگ بدانيم، به جرأت مي توان گفت، خط عالي ترين و شفاف ترين اثر هنري است که براي آيندگان به جاي مي ماند.
خط که اولين صحنه مواجهه کودک با دنياي يادگيري هاي نظام مند است، نقشي بسيار مهم و تعيين کننده در بازسازي ذائقه زيبا شناختي دارد. درست نوشتن، زيبا نوشتن و خوانا نوشتن همه از اموري هستند که پايه و اساس آن ها را بايد در دوره دبستان گذاشت.
يادگرفتن خوشنويسي يکي از عوامل موثر در موفقيت درسي و تحصيلي دانش آموزان و از آن مهم تر، مجوزي براي ورود آنان به محيط هاي اجتماعي بزرگ تر و جديد تر است.
در قرون اخير با پيدايش و توسعه چاپ و نگارش کتاب ها، مجلات، روزنامه ها و همچنين کتاب هاي درسي دبستان با خط نسخ چاپي، خط اصيل و زيباي فارسي مورد بي مهري و بي توجهي واقع شده است و به مرور زمان، در مقايسه با گذشته، بيش از پيش جنبه هنري صرف به خود مي گيرد. افراد زيبا نويسي را فقط در حيطه کار خوشنويسان قلمداد مي کنند و لذا به اندازه درس هاي ديگر، براي فراگيري خوشنويسي نمي کوشند.
با توجه به مشکلات عديده اي که دانش آموزان در فراگيري خط تحريري دارند و با توجه به بد خطي آنان که طي سالها شکل گرفته است و همچنين ناتواني در تغيير خط خود به دليل آموزش هاي ناصحيح در دوره ابتدايي، ضرورت دارد در اين زمينه پژوهش هاي اصولي و سازمان يافته اي انجام شود.
خوش خطی از جمله صفاتی است که برخی آن را ارثی می دانند. می توان شواهدی برای اثبات این مدعا یافت.
اما ذاتی بودن خط خوش به آن معنا نیست که این صفت قابل یادگی نباشددر واقع می توان از ابتدا که بچه ها دبستان می روند، با توجه به یک رشته ملاحظات و انجام تمرین هایی چند، دانش آموزان را به اهمیت خط خوش واقف و این قابلیت را در آنان تقویت کرد.
در مطلبی که در پی می آید، آموزگاری توصیه هایی را برای واداشتن دانش آموزان از بدخطی و تشویق آنان به خوش خطی عرضه می کند. مخاطب برخی از این توصیه ها آموزگاران و والدین و برخی دیگر خود دانش آموزان است. نویسنده معتقداست توجه به نگارش دانش آموزان از همان سال های اولیه دبستان مورد توجه قرار بگیرد.
پرورش قابلیت خو شنویسی در بچه ها می تواند امتیازی چشمگیر در بزرگسالی برای آنان به همراه داشته باشد. هر چه باشد، خوش خطی از جمله صفاتی است که همواره مورد توجه بسیاری قرار می گیرد. پس اگر می خواهید فرزندتان خوش خط شود، به این نکات توجه کنید:
- علل بدخطی:
- توجه نکردن دانش آموزان به خط زمینه دفتر و تخته کلاس
- اضطراب و نگرانی دانش آموزان هنگام نوشتن
- نداشتن اعتماد به نفس هنگام نوشتن
- نداشتن آ مادگی جسمانی، روانی، روحی
- وجود اختلالات یادگیری در دانش آموزان
- نداشتن هدف و انگیزه برای زیبانویسی
- مواجه شدن دانش آموزان با حجم زیاد تکالیف
- تندنویسی تکالیف
- استفاده از خودکار، روان نویس و وسایل مشابه آن
- بی توجهی به هنر
- فشردگی برنامه کلاسی در یک نیمروز
- استفاده از ابزار نامناسب از جمله مداد کوتاه و کاغذ بدون خط به خصوص در پایه های اولیه ابتدایی
- بی دقتی هنگام نوشتن و رعایت نکردن هم شکلی، هم اندازه و هم فاصله بودن واژگان
- بی دقتی برای تمیز و مرتب نوشتن
- تراکم بیش از حد شاگردان در کلاس و نداشتن فضای مناسب و کافی برای نوشتن
- دادن تکالیف نامناسب و بدون تناسب با توانایی کودکان
- جدی نگرفتن یادگیری خط از طرف خانواده و مدرسه و نبود مراقبت های لازم
- نبود انگیزه، حوصله و دانش لازم نزد برخی معلمان ابتدایی برای آموزش خط به دانش آموزان.بدخطی بعضی از والدین، سرمشق نامناسبی برای کودکان است
- دادن سرمشق هایی با رسم الخط نامناسب به دانش آموزان
- ندانستن روش و راهکارهای، خوشنویسی و اجرا نکردن تمرین های لازم
- قرار دادن چپ دست و راست دست در کنار هم هنگام نوشتن
- بی توجهی به زیبایی هنری خط که باعث تقویت روح لطیف در کودکان می شود
- نبود دستور العمل مشخص و روشنی برای آموزش خط نستعلیق به منظور تکرار و تمرین دانش آموزان
تهیه و تائید توسط:مریم کمال وند_مربی هنر